Film is een allesomvattende kunstvorm die vrijwel alle kunstvormen omvat, zoals beeldcompositie, decorontwerp, gebruik van licht en kleur, muziek, dans, kostuums en rekwisieten.

Deze vorm van het mobiliseren van alle zintuigen om een ​​artistiek effect te bereiken, is bijna identiek aan de essentie van het ontwerp van winkelruimtes in de realiteit. Pierre Pasolini zei ooit: 'Het hele leven, het hele gebeuren, is een natuurlijke en levendige film'.

Film vindt zijn oorsprong in de imitatie van het leven, terwijl de realiteit de onuitputtelijke bron is van filmcreatie. Cinema en realiteit zijn van elkaar afhankelijk, geen parallelle ruimte en tijd zonder enige kruising.

Sommige elementen in de film zijn daardoor geleidelijk een soort figuratieve scène in de echte wereld geworden en de oneindige filmkunst heeft de commerciële ruimte een constante stroom aan ontwerpinspiratie gegeven.

The Grand Budapest Hotel, romantisch kleurenschema

Ghost-regisseur Wes Anderson's The Grand Budapest Hotel, een filmklassieker, was zo mooi in elk frame van de film dat het destijds de Oscars voor Beste Kunst, Beste Kostuums en Beste Make-up in de wacht sleepte. De film zit vol met dromerige macaronkleuren, roze gebouwen, roze luchten en roze vormen, en brengt de romantiek tot het uiterste.

Tegelijkertijd worden contrasterende kleuren die ver uit elkaar liggen in tint, helderheid en verzadiging ook in overvloed gebruikt, zoals de roze en blauwe combinatie, die een sterk gevoel van contrast geeft en de foto helderder maakt. Naast het macramé-kleurenpalet verschijnen er ook vaak sterk verzadigde kleuren in de film, waarbij een verscheidenheid aan intense kleuren op grote schaal wordt gebruikt.

De sterke kleurenesthetiek, evenals het gebruik van symmetrische shots, vormen Wes Andersons originele filmstijl. Het slimme gebruik van kleur, compositie en gedetailleerde metaforen in het Grand Budapest Hotel heeft ertoe geleid dat veel winkelruimtes de film als ontwerpinspiratie hebben gebruikt om Wes Andersons ruimtes in de echte wereld te recreëren.

2001 Space Odyssey, Interdimensionale ruimte

Geboren in de jaren 60, is 2001: A Space Odyssey een sci-fi epos dat wordt beschouwd als een klassieker, en dat een visionaire droom van de toekomst creëert, van de eerste evolutie van de primitieve mensheid tot de uiteindelijke vernietiging van de sterren. De fantasierijke visuele taal van 2001: A Space Odyssey stelt ook een reeks esthetische formules vast voor latere sci-fi scènes.

De scènes in J-SPACE Space zijn bedoeld voor een verhaal over reizen door parallelle tijd en ruimte, als eerbetoon aan 2001: A Space Odyssey, waarvoor de film inspiratie haalde.

Bijvoorbeeld, de witte ruimtecapsule, metalen materialen en de felle lijnen en vormen van de structuur, bouwen samen de visuele toon van 'ruimte-esthetiek' op. Als gevolg hiervan hebben veel winkels deze sci-fi-esthetiek geleend om een ​​interdimensionale ruimte vol verrassingen te creëren.

De gebarsten stenen spleten in de eenzame vallei echoën scènes uit de oude tijden van de film, terwijl de miniatuur zwarte gat tunnel en het sci-fi gevoel van het interdimensionale oog een eerbetoon zijn aan de ruimtewandeling scène. Daarnaast heeft de ruimte veel tegenintuïtieve settings, zoals de zwevende berg rotsen, die vrij lijken te zijn van zwaartekracht, wat een sterk gevoel van zweven geeft.

In deze ruimte worden alle functies gecombineerd met scenografie, waardoor gebruikers een meeslepende sciencefictionkantoorervaring krijgen met een sterk gevoel voor scène.

De pianist op zee, weeskind Eden

De film The Sea Pianist vertelt het verhaal van het legendarische leven van een pianogenie. De hele film ademt een retro, sombere stijltoon, met beelden die worden gedomineerd door blauwe tinten die de kleur van de zee benaderen. De donkere tinten in de hele film zijn subtiel en introspectief, met weinig heldere pigmentatie, wat een sterk gevoel van tragiek geeft. In de film is 'boot' een zeer belangrijk beeld in de film, dat een geïsoleerd eiland vertegenwoordigt en ook een metafoor is voor een Hof van Eden. De geïsoleerde ruimte die door de boot is geconstrueerd, is ook een scène-element geworden voor winkelruimtes.

OF Sanyu Western Bar, een bar met een nautisch thema geïnspireerd op The Pianist at Sea, gebruikt zeilen als hoofdthema om een ​​tijdelijk toevluchtsoord te creëren.

Qua kleur heeft de winkel voornamelijk grijs als basiskleur gekozen en om bij het thema te passen, werd het klassieke rood-blauwe kleurenschema van cruiseschepen gebruikt als accentkleuren.

De materialen bestaan ​​uit veel aluminium, met een paar koperaccenten voor een vleugje mechanica uit het stoomtijdperk. Oude patrijspoorten die zijn omgebouwd tot spiegels, een middeleeuwse zware duikhelm die is omgebouwd tot wandlamp en een met de hand geschilderde muurschildering van het zeegezicht in de privéruimte dragen bij aan de driedimensionaliteit en het meeslepende gevoel van deze ontmoeting met de oceaan. De rode gang in de bar, met zijn metalen patrijspoorten, laat het ontwerp van de klotsende golven zien, alsof je midden in de Stille Oceaan bent. Onder de decoratie van vintage metalen lampen, onthullen de vierkante patrijspoorten lichtbakmeubels enigszins het licht van de zee, gekoppeld aan het donkere licht van de concordantie, in het midden ervan, alsof je in het echte zeilschip loopt.